นายวิลาส มณีวัต เริ่มเขียนหนังสือตั้งแต่ยังเป็น นิสิตจุฬาฯ มีผลงานคือนวนิยายเรื่อง “ความรักไม่มีพรมแดน” เมื่อสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีแล้ว ได้เข้าทำงานหนังสือพิมพ์ โดยเป็นบรรณาธิการคนแรกของหนังสือพิมพ์ "ชาวกรุง" อยู่หลายปี ต่อมาสามารถสอบคัดเลือกไปเป็นโฆษกแผนกภาษาไทยของ สถานีวิทยุ บี.บี.ซี. แห่งกรุงลอนดอน จึงเดินทางไปทำงานที่ลอนดอนช่วงปี พ.ศ. 2497 ถึงปี พ.ศ. 2502 หลังจากนั้นจึงกลับมาทำงานเป็นประชาสัมพันธ์ บริษัท ปูนซิเมนต์ไทย จำกัด

นายวิลาศเขียนเรื่องสั้น ครั้งแรกลงในหนังสือพิมพ์ "นิกรวันอาทิตย์" ในคอลัมน์ประจำชื่อ "สายลม-แสงแดด" ใช้นามปากกาว่า "นภาพร" ที่ต่อมาได้รับการรวมเล่มพิมพ์ต่อเนื่องหลายครั้ง จากนั้นได้ร่วมงานกับ นสพ.อื่นๆ อีกหลายฉบับ รวมทั้งเคยร่วมงานกับ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ด้วย

หลังจากนั้นได้ทำงานเป็นนักเขียนอาชีพเต็มตัว งานที่ถนัดและมีปริมาณมากที่สุดคือ งานเขียนเชิงสารคดี ทั้งสารคดีท่องเที่ยว เกร็ดความรู้ สารคดีต่างแดนและสารคดีเชิงธรรม รองลงมาคือ งานแปล คอลัมน์ประจำ เรื่องสั้น และนวนิยาย

นายวิลาศ มณีวัต มีนามปากกาที่ใช้ในการเขียนหลายชื่อ เช่น "วิวัต" สำหรับเขียนเรื่องสั้น "โอฬาร" สำหรับเขียนวรรณกรรมวิจารณ์ "วิไช วัขราวัต" สำหรับเขียนนิยายต่างแดน "นภาพร" สำหรับเขียนข้อความเชิงปรัชญา "ฉางกาย" สำหรับเขียนคอลัมน์ในหนังสือพิมพ์รายวัน และ "หมวกเบอร์เจ็ด" สำหรับเขียนสารคดี ประวัติบุคคล นอกจากนี้ยังมีนามปากกาอื่นๆ เช่น "ราชาธิราช" "สุชาวดี" "มานพ" เป็นต้น

งานเขียนของ นายวิลาศ มณีวัต ที่ได้รับการพิมพ์เป็นเล่มมีไม่ต่ำกว่า 70 เล่ม หลายเล่มได้รับการพิมพ์ 20-30 ครั้ง โดยเฉพาะชุด "พระราชอารมณ์ขัน" ที่กล่าวถึงความประทับใจ ชื่นชมและเทิดทูนในพระราชจริยาวัตร อันเปี่ยมล้นด้วยพระราชอารมณ์ "ขัน" ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว